หมอ: มีข่าวร้ายกับข่าวร้ายที่สุด อยากฟังข่าวไหนก่อน?
คนไข้: โห ฟังดูแย่จังครับคุณหมอ งั้นผมขอเริ่มจากข่าวร้ายธรรมดาๆ ก่อน
หมอ: คุณเป็นโรคร้ายแรงชนิดพิเศษ และจะมีชีวิตอยู่ได้แค่ 24 ช.ม. เท่านั้น
คนไข้: ..... ผมเหลือเวลาแค่ 24 ช.ม. เองเหรอ แต่คนเราก็ต้องพบเจอเรื่องราวแบบนี้แหล่ะนะ เฮ้อ... อย่างน้อยผมก็ยังมีเวลาทำอะไรให้คนที่ผมรักได้อีก 1 วัน
หมอ: นี่แหล่ะข่าวร้ายที่สุด คือผมจะบอกคุณตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ผมหาคุณไม่เจอ!
คนไข้: .....
หัวเราะไหม? นั่นแหล่ะๆ ยิ้มเยอะๆ แบบนั้นแหล่ะดีแล้ว น่ารักกว่าเยอะเลย...
ชีวิตของคนเรามักต้องเจอกับเรื่องดีและเรื่องร้ายรวมถึงได้รับทั้งข่าวดีและข่าวร้ายอยู่เสมอ อดทนและยิ้มสู้ไว้นะ ที่สำคัญแอบดื้อบ้างถ้ามีโอกาส
เพราะเหมือนกับการเล่นเกมนั้นแหล่ะ ถ้าไม่มีด่านหรือเป้าหมายให้เอาชนะ ไม่มีการเก็บคะแนนบอกเรา เกมนั้นๆ ก็จะเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ เล่น 10 วันก็ไม่รู้จะไปแพ้ไปชนะใคร หรือเล่นไปถึงไหนแล้ว จนเป็นที่ว่างให้นักออกแบบเกมผู้เก่งกาจคนอื่นๆ โยนความห่วงใยและกังวลมาใส่เรา และปรารถนาจะเขียนตอนจบหรือเรื่องราวของเกมให้ออกมาตามใจพวกเขาได้ นั่นคือเราต้องลองหาจุดมุ่งหมายที่เราต้องการจริงๆ แล้วลุยหน้าไปถึงมันให้ได้ สิ่งเหล่านี้แหล่ะนะที่จะเป็นกำแพงป้องกันเราจากความคาดหวังและความกดดันของคนรอบข้างได้ดีทีเดียว
จุดมุ่งหมายพวกนั้นเราเองก็คงจะมีในใจอยู่แล้ว ที่เหลือก็แค่ค่อยๆ เก็บสะสมเส้นทางที่จะนำเราไปถึง แสดงออกถึงจุดมุ่งหมายของเราให้ชัดเจนและให้คนอื่นรับรู้ขึ้นทีละนิดๆ และที่สำคัญที่สุด... พิสูจน์ตัวเราให้คนอื่นได้รู้ แน่นอนว่าอาจต้องใช้เวลาบ้าง แต่อย่างน้อยเราก็ไม่ได้เหมือนคนไข้ในเรืิ่องตลกข้างบนซะหน่อย ยังมีวันพรุ่งนี้สวยๆ ให้เราได้ยิ้มหวานๆ ใส่อีกเยอะนะ เชื่อสิ
นั่นแหล่ะๆ ยิ้มเยอะๆ แบบนั้นแหล่ะดีแล้ว น่ารักกว่าเยอะเลย...
No comments:
Post a Comment