“อย่าไปเที่ยวค้นหาคำอธิบาย เหตุผล หรือตรรกะใดๆ อย่าไปกังวลไปกลัวกับสิ่งที่ยังไม่เคยเกิด และอาจจะไม่เกิดขึ้นด้วยซ้ำ แค่เพียงกล้าที่จะรัก และรักษาความรักที่ยิ่งใหญ่นี้ไว้ให้อยู่กับหัวใจของคนทั้งสองให้ได้ตลอดไป”
Mature love says: "I need you because I love you."”
Erich Pinchas Fromm (March 23, 1900 – March 18, 1980) นักปรัชญามนุษย์ และนักจิตวิทยา
อาจเป็นสิ่งวิเศษที่สุดในชีวิตที่บุคคล 2 คนได้มาพบกัน หลายคนอาจเคยฝันไปว่าวันหนึ่งจะได้พบกับครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เฝ้าตามหามานานแสนนาน ครั้งหนึ่งผมเคยสงสัยว่า “คนเรารู้จักเพื่อนมนุษย์ได้น้อยจนน่าใจหาย หากชีวิตนี้ผมเริ่มต้นระดับการศึกษาที่ระดับประถม - 6 ปีที่ผมอาจจะรู้จักผู้คนได้ มากที่สุดไม่น่าจะเกิน 50 คน แน่นอนถึงขนาดเผื่อแผ่ความสนิทสนมได้นั้น ไม่น่าจะเกิน 10 คน ...ต่อมาในช่วงชีวิตระดับมัธยมศึกษา ผมอาจจะได้รู้จักสังคมที่กว้างขวางขึ้น เพื่อนจากหลายโรงเรียนเริ่มเข้ามาวนเวียนในชีวิตของผม ในช่วงเริ่มแรกของการเป็นวัยรุ่นที่ผมตั้งใจจะทำความรู้จักกับความรัก และกอบโกยมิตรภาพ ในช่วงเวลาที่ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบกับชีวิตมากมายนัก ผมกลับที่จะได้รู้จักคนเพิ่มอีกไม่น่าจะเกิน 200 คนภายในระยะเวลา 6 ปี และเช่นกันเพื่อนสนิทเคียงกายก็คงยังเข้ามาในชีวิตได้ไม่เกิน 30 คน!! แล้วหลังจากนั้นเล่าอีกประมาณ 4 ปีกับชีวิตการเตรียมตัวเป็นผู้ใหญ่ ภาวะสังคมแปลกตาคงเข้ามาทำให้ระคายความรู้สึกของใครๆ ไม่น้อย และผมก็คงเช่นกัน ผมอาจจะพบว่าช่วงนี้ไล่ไปยันช่วงผู้ใหญ่ เราอาจได้พบปะกับผู้คนมากขึ้น แต่แสนเศร้า ผมกลับที่จะสนิทสนมกับพวกเขาน้อยลง...”
เราอาจจะกำลังเสียเพื่อนที่เข้าใจ และน่าจะพูดคุยถูกคอกับเรามากที่สุดไป เพียงเพราะเขาอาศัยอยู่ในประเทศหมู่เกาะฟาโรที่เราไม่เคยได้มีโอกาสได้ไปเหยียบย่างที่นั่น หรือเราไม่สามารถพูดภาษาถิ่นกับเขาได้ เราอาจจะกำลังสูญเสียคนที่เรารักอย่างสุดซึ้ง ยิ่งกว่าใครๆ ที่เคยมอบหัวใจและทุ่มเทคำว่ารักให้มาก่อน ซึ่งถ้าหากได้ลองมาพบปะพูดคุย หรือร่วมหนทางแห่งความรักกันแม้ชั่วเวลาเพียงน้อยนิดก็ตาม แต่กลับรู้สึกเหมือนได้พบเจอกันมาแล้วชั่วนิรันดร์ ความรักของคน 2 คนนี้อาจจะสั่นโลกให้ไหวเคลื่อน แต่เราอาจสูญเสียเขาหรือเธอไปเพียงเพราะชีวิตนี้คนสองคนไม่เคยมีโอกาสได้พบกัน โอกาสที่คนเราจะได้พบกับผู้คนนอกเหนือระบบวิถีชีวิตประจำวันของมนุษย์เราช่างน้อยเหลือเกิน...
อัลแบร์ กามูส์ นักคิดนักเขียนชาวฝรั่งเศสเคยกล่าวเอาไว้ว่า มนุษย์จะมีความสุขถ้าอยู่ภายใต้องค์ประกอบ 4 อย่างนั่นคือ ได้อยู่ในที่อากาศโล่งโปร่ง ได้ทำงานสร้างสรรค์ หลุดพ้นจากความทะเยอทะยาน และได้รักใครสักคน ซึ่งถ้ากามูส์ไม่นั่งเทียนสร้างเรื่องนี้ขึ้น เราจะพบได้เลยว่า องค์ประกอบทั้ง 4 ข้อนั้นหาได้ยากยิ่งในสังคมทุนนิยมปัจจุบัน ที่ผู้คนต่างเร่งรีบเย่อหยิ่งและทะเยอทะยาน นั่งทำงานภายในออฟฟิตแคบอึดอัด งานหลายประเภทที่มิได้เพียงแต่ไม่สร้างสรรค์ แต่ยังแช่แข็งความสร้างสรรค์ให้อยู่ร่วมกับความแปลกแยกอันร้ายกาจในตู้แช่ช่องเดียวกัน และที่สำคัญเราแทบจะไม่มีคนให้รัก หรือดูแลความรักที่มีกันได้ไม่ดีนัก เพียงเพราะคิดกังวลอยู่กับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง…
คุณตาผู้หนึ่งซึ่งได้ล่วงผ่านอนาคตของท่านเองเกือบทั้งชีวิตมาแล้วกล่าวให้ผมฟังว่า “เมื่อใดก็ตามที่คิดว่าได้พบกับอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตที่แสนวิเศษแล้ว ความรักที่ไม่ได้ต้องการสิ่งใดนอกจากได้รัก... อย่าไปเที่ยวค้นหาคำอธิบาย เหตุผล หรือตรรกะใดๆ อย่าไปกังวลไปกลัวกับสิ่งที่ยังไม่เคยเกิด และอาจจะไม่เกิดขึ้นด้วยซ้ำ - แค่เพียงกล้าที่จะรัก และรักษาความรักที่ยิ่งใหญ่นี้ไว้ให้อยู่กับหัวใจของคนทั้งสองให้ได้ตลอดไป แล้วเมื่อไรที่หลานพบกับคนๆ นั้น หลานจะรู้สึกได้ด้วยตัวเอง”
ความรักที่ไม่สมบูรณ์กล่าวว่า “ฉันรักเธอเพราะฉันต้องการเธอ”
ความรักที่สมบูรณ์กล่าวว่า “ฉันต้องการเธอ เพราะฉัน... รักเธอ”
วันนี้ผมคิดว่าผมรู้สึกได้แล้ว... คุณเองรู้สึกเหมือนกันไหม?
1 comment:
ชนะเลิศ
Post a Comment