-: หลงรักดวงดาว :-

Starry Night over the Rhone 1888 by Vincent van Gogh


คุณเคยหลงรักดวงดาวไหม?
อาจจะสวยงาม แต่ก็อยู่แสนไกลเกินเอื้อมมือถึง
อยากจะตะโกนชื่นชม บอกถึงความรู้สึกดีๆ และความห่วงใย แต่ระยะทางก็แสนไกลจนเสียงเหล่านั้นตกค้างอยู่กลางอวกาศ

ใครหลายคนอาจกล่าวกระตุ้นเราว่า เราก็ต้องกระโดด และไขว้คว้าไปให้ถึงสิ!
แต่ถ้าเราหาญกล้าเดินทางข้ามขอบฟ้าหลายปีแสงไปจนพบดวงดาวที่เฝ้ามองอยู่ทุกวัน ดวงดาวกลับสร้างชั้นบรรยากาศปิดกั้นเราไว้ เมื่อเข้าไปสู่ 'ใจ' กลางของดวงดาวไม่ได้ เราจะยังเหลือเรี่ยวแรงเดินทางกลับมายังโลกที่เราอาศัยอยู่ได้อีกหรือไม่?

แต่ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง ดวงดาวจะยังคงส่องแสงพราวอยู่อย่างนั้นจนเมื่อเวลาผ่านไป ความรู้สึกทั้งหมดของเราก็จะลอยฟุ้งหายไปกับสายลม ดวงดาวคงไม่จดจำว่าเคยมีคนๆ หนึ่งเฝ้ามอง สำหรับดวงดาวแล้ว เราอาจไม่มีชื่อ ไม่มีรูปร่าง ไม่มีตัวตน...

ค่ำคืนใกล้คล้อยลับขอบฟ้าแล้ว แสงของดวงดาวเริ่มเลือนหายไปจากท้องฟ้าที่กว้างไกลสุดสายตา
จนเมื่อรุ่งเช้ามาถึง... เราอาจจะตื่นจากความจริงขึ้นมาพบกับความฝันก็เป็นได้