-: นิทานก่อนตื่น :-

-: นิทานก่อนตื่น :-

ภาพโดย ธวัชชัย พัฒนาภรณ์
จากนิทรรศการภาพถ่าย "ที่เกิดเหตุ" บันทึก 1 ปีในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้


เพียงชั่วครู่...
ลมก็ซัด พัดพรู อยู่ใกล้ใกล้
ละอองดิน บินสะบัด เศษซัดไป
ควันขาวไล้ โลมร่างเล่น ไอเหม็นปลิว

กลิ่นคาวเกลื่อน เคลื่อนกลับ รับอีกกลิ่น
ฉุนผงดิน ปืนคละ ดินประสิว
สางสาปเลือด ที่หลั่งหล่น ล้นเขตทิว
แผลเผยผิว เลอะร่าง เป็นทางยาว

ระเบิดคลั่ง ดังโครม โถมกระแทก
กระเทือนแยก แสงจ้า จนฟ้าขาว
ฟ้าคลายลับ กลับคืน เป็นผืนดาว
ผืนดินร้าว กระทุ้งเคลื่อน กระเทือนโครม

เสียงเพลงหวีด กรีดเสียง เพราะเพียงเปิด
แต่ระเบิด แผดลั่น สนั่นโถม
ไร้สักจุด ให้หยุดครุ อนุโลม
คำรามโหม หูพร่า นัยน์ตามัว

ชายหนุ่มเลื่อน เคลื่อนกลับ ขยับใกล้
แล้วโอบไหล่ เด็กน้อย จากห้อยหัว
เด็กเอื้อนคราง โอดคลั่ง ทั้งเจ็บกลัว
หันมอง สองเมียผัว ไม่หายใจ

..................


เด็กน้อย ร้องถาม ตามหา
ท่อนขา ของหนู อยู่ที่ไหน
เห็นมันวิ่ง ผ่านตา มาไวไว
เจอก็จึง จับใส่ ไว้ที่เดิม

แล้วร้องเล่น เต้นก๋า เข้าหากลุ่ม
เพื่อนก็รุม ล้อมใกล้ เข้าไปเพิ่ม
ตรงดิ่ง วิ่งรี่ กลับที่เดิม
แล้วจึงเริ่ม เกมต่อ ไม่รอช้า

ไม่ซ่อนแอบ เจ้าแสบอ้อน เลิกซ่อนแอบ
กร่างผลักแสบ แล้วแนบชิด ลงปิดหน้า
ใครหลบ นับครบแล้ว นะแก้วตา
ออกตามหา โป้งเจ้าแสบ แอบไม่ทัน

เจ้าแสบท้อ ต่อเสียง เถียงสหาย
แอบให้ตาย ไม่หายหัว หรอกตัวฉัน
"ขากูด้วน อ้วนช้า อย่าแกล้งกัน"
ตบหน้าหัน ไอ้กร่างเคือง "เรื่องของมึง!"

เด็กน้อย กุมหน้า น้ำตาไหล
ตัวอ่อน ถอนใจ คิดไม่ถึง
จับคอเสื้อ ไอ้กร่างลาก กระชากดึง
กร่างจิกทึ้ง เตะขากุด จนหลุดแรง

พื้นที่ เก็บเก่า เงาความฝัน
สลายลบ จบพลัน ไม่ทันแย่ง
สูญสิ้น ดินยืน แม้ผืนแปลง
เหี่ยวแห้ง แล้งลด อดชื่นชม

พื้นที่ เล็กเล็ก ของเด็กชาย
ที่เคยร่วม เคียงกาย ได้ผสม
ความฝัน ความสุข ทุกข์ระทม
กลายเป็นล้ม ระกำ ระช้ำใจ

..................


ชายหนุ่ม ร้องถาม ตามหา
ท่อนขา ของผม ล้มอยู่ไหน
เพียงชั่วคราว ที่ทิ้งวาง แล้วห่างไป
เจอก็จับ กระชับใส่ ไว้ที่เดิม

ประคองกาย ป้ายคล้องตน ทุพลภาพ
น้ำตาอาบ ชีวิตตน ไร้คนเสริม
ทนท้อแท้ แย่ช้ำ คนซ้ำเติม
หมดทางเริ่ม ไร้ทางสู้ ผู้พิการ

ตั้งกายตรง ลงจรด กดไม้เท้า
ชันหัวเข่า แขนประคอง ทั้งสองด้าน
สองขาเทียม เตรียมก้าว อย่างร้าวราน
สบถกร้าน "กูต้องช้ำ" น้ำมือใคร?

แรงสะเทือน เลื่อนสั่น ยังลั่นก้อง
ชายหนุ่มร้อง ภาพเคยพบ ลบไม่ได้
พ่อแม่ทาง ร่างหงาย ไม่หายใจ
เด็กน้อยทาง ขากางไขว้ เลือดไหลริน

เคยสดชื่น รื่นสำราญ บ้านอบอุ่น
ชั่วควันกรุ่น ฝุ่นกระจาย ฝันหายสิ้น
เคยใช้เท้า ก้าวเย็น เล่นไอดิน
กลับเป็นชิ้น ไม้เท้า พาก้าวเดิน

..................


เสียงโครมคลั่ง ดังเกิด ระเบิดคลั่ง
พาพัดพัง ทุกช่วงนิ้ว แม้ผิวเผิน
แรงกระเทือน กระแทกรุม ทุกหลุมเนิน
จนแตกดับ ยับเยิน เกินเยียวยา

เด็กน้อย ยังร้องถาม ยังตามตื้อ
หารือ ทวงถาม ยังตามหา
เห็นมันฝืน ขืนชิ่ง วิ่งผ่านมา
ท่อนขา ของหนู อยู่ที่ใคร

เพียงชั่วครู่...
เสียงก็ตึง อึ้งหู อยู่ใกล้ใกล้
ละอองหิน บินพัด สะบัดไป
บาดหัวไหล่ บาดแขน บาดลำตัว

เสียงหวิวหวีด กรีดดัง กังวานก้อง
กังวานร้อง บ้าคลั่ง ดังขึ้นทั่ว
ผู้คนหวาด ขยาดหวั่น และพรั่นกลัว
ฟ้ามืดมัว ฝุ่นคลุ้ง ฟุ้งกระจาย

เด็กน้อย ร้องถาม เพื่อตามหา
ท่อนแขนขวา ก็ไม่อยู่ หนูทำหาย
หลังเสียงตูม ไหลลื่น กลืนร่างกาย
เอาแขนซ้าย จิกพื้นเลื่อน เพื่อเคลื่อนตัว...
..................