หากกวีไม่บรรเลงเพลงกวี แล้วจะมีใครสืบสานงานอักษร
พ่อกับลูก คุยกัน ถึงวันนี้
เป็นวันที่ โลกเวียน และเปลี่ยนผัน
ความเจริญ เดินหน้ารุก ขึ้นทุกวัน
ความเป็นไทย ไหวสั่น น่าหวั่นใจ
เอกลักษณ์ ไทยแท้ แต่ครั้งก่อน
พ่อว่า"กลอน โคลงกาพย์ฉันท์ เริ่มสั่นไหว
เด็กรุ่นนี้ เริ่มรู้จาง เริ่มห่างไกล
กลัวคงไว้ เพียงชื่อ หรือไม่จริง?"
เป็นวันที่ โลกเวียน และเปลี่ยนผัน
ความเจริญ เดินหน้ารุก ขึ้นทุกวัน
ความเป็นไทย ไหวสั่น น่าหวั่นใจ
เอกลักษณ์ ไทยแท้ แต่ครั้งก่อน
พ่อว่า"กลอน โคลงกาพย์ฉันท์ เริ่มสั่นไหว
เด็กรุ่นนี้ เริ่มรู้จาง เริ่มห่างไกล
กลัวคงไว้ เพียงชื่อ หรือไม่จริง?"
---------------------------------
ลูกสาวตอบพ่อ"นู๋ก็แต่งกลอนได้
พ่อจะห่วงอะไรมากมายหลายสิ่ง
หนูเคยอ่านกลอนมาเหมือนกัน พ่อนี่คิดมากจริงๆ
เดี๋ยวนู๋จะแต่งกลอนวัยรุ่นใสๆ หวานปิ๊งให้พ่อดู"
---------------------------------
"หนูเคยอ่าน กลอนเหล่านี้ จากที่ไหน?"
พ่อถอนใจ พลางกล่าวถาม ความจากหนู
---------------------------------
"นู๋ก็อ่านมาจากหนังสือรักวัยรุ่น
มีกลอนหวานวุ่นเขียนอยู่
ถ้าพ่ออยากรู้เดี๋ยวนู๋จะแต่งให้ฟัง"
เพราะเธอมาทำแบบนี้
ทำให้ฉันรู้สึกดีๆ ตั้งหลายครั้ง
และก็เพราะฉันไม่ทันระวัง
จึงตกหลุมรักเธออย่างจังตั้งหลายที
อยากให้เธอได้รู้
สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้
มันเกินกว่าจะพูดออกมาเป็นคำดีๆ
กับความรู้สึกที่เรามีที่ผูกพัน
---------------------------------
"กลอนวัยรุ่น แบบนี้ ที่หนูว่า
พ่อฟังมา เหมือนกลาย คล้ายเปลี่ยนผัน
ความถูกต้อง สัมผัสใส่ ไม่คล้องกัน
ฉันทลักษณ์ รสคำนั้น ไม่เหมือนเดิม"
---------------------------------
"นู๋ไม่ยึดติดหรอกค่ะพ่อ
นู๋ว่าเราต้องพัฒนาต่อและส่งเสริม
จะให้ไปแต่งกลอนแบบเก่า
จะไม่พัฒนาเอาและล้าหลังเกิน
นู๋ว่าเราต้องต่อเติมเพื่อก้าวไป
แล้วนี้มันก็เป็นกลอนรักที่นู๋แต่ง
จะให้มาเก่าๆ แข็งๆ นู๋คงทำไม่ได้
ต้องให้มันเก๋ ดูดี มีสไตล์
แต่งเชยๆ เรียบๆ อย่างกลอนรุ่นใหญ่ไม่เข้าตา"
---------------------------------
"กลอนความรัก ประทับใจ ในแบบพ่อ
ไม่ได้แข็ง เป็นตอ เหมือนหนูว่า
ไม่ได้เรียบ เชยไป ไร้ราคา
ไม่ได้เก่า เต่าช้า น่ารำคาญ"
---------------------------------
ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร
ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน…
แม้เกิดใน ใต้หล้า สุธาธาร
ขอพบพาน พิศวาส ไม่คลาดคลา
แม้เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ
พี่ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา
แม้เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา
เชยผกา โกสุม ประทุมทอง
เจ้าเป็นถ้ำ ผ่องอำไพ ขอให้พี่
เป็นราชสีห์ สิงสู่ เป็นคู่สอง
จะติดตาม ทรามสงวน นวลละออง
เป็นคู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป
(พระอภัยมณีจีบนางละเวง : สุนทรภู่)
---------------------------------
อย่างความรัก ในบทกลอน สุนทรภู่
ที่ท่านชู และสั่งสม เพาะบ่มไว้
ช่วยรักษา ความสวยสด รสคำไทย
เพื่อคงให้ ใครเห็น ความเป็นเรา
ยิ่งถึง ปัจจุบัน ในวันนี้
ถ้อยรส บทกวี มีแต่เก่า
เริ่มจาง ร้างจน คนไม่เอา
คงแย่ แค่ได้เล่า ให้เขาฟัง
"การพัฒนา พ่อเข้าใจ ไม่ขอเถียง
หากแต่เพียง ต้องเข้าใจ ในพื้นหลัง
เราต้องรู้ เข้าใจ ให้จริงจัง
ก่อนจะตั้ง ใจจัด พัฒนา"
---------------------------------
"หนูรู้แล้ว คะคุณพ่อ หนูขอโทษ"
---------------------------------
"พ่อไม่โกรธ แค่กลัวสูญ ในคุณค่า"
"พ่อไม่โกรธ แค่กลัวสูญ ในคุณค่า"
---------------------------------
"หนูจะรัก ความเป็นไทย ไม่ร้างรา"
---------------------------------
"ศักดิ์ศรีไทย ให้คู่ฟ้า อย่าทำลาย"
---------------------------------
หาก ไร้มือ ผู้ถือซึ่ง หนึ่งรสศิลป์
กวี สิ้น ไร้ผู้ถือ สื่อความหมาย
ไม่บรรเลง เพลงร้อยกรอง ก้องกำจาย
เพลงกวี คงสุดท้าย ถึงปลายทาง
แล้วจะมี เอกลักษณ์ ประจักษ์ถิ่น
ใคร ได้ยิน รู้หรือไร ว่าไทยสร้าง
สืบสาน รส วรรณกรรม เพื่อนำทาง
งานอักษร ต้องไม่ร้าง จางกวี
---------------------------------
ด้วยรสหนึ่ง ยิ่งหวาน กว่าล้านรส
ด้วยงามงด สีสะคราญ กว่าล้านสี
ด้วยกลิ่นหอม หอมค่า กว่ามาลี
คือวจี ร้อยกรอง ก้องกังวาน
เพราะคำกลอน ขับกล่อม ย้อมชีวิต
เพราะคนคิด คงมี ที่ขับขาน
เพราะคนไทย รักคำ ไม่รำคาญ
กวีกาล จึงไม่สิ้น แผ่นดินไทย
แว่วเพลงชาติ วาดชื่อ ระบือลั่น
คนรักษ์ยัง รั้งยาว ให้ก้าวได้
กลอนต่อบท รสต่อลิ้น ไม่สิ้นไป
จึงคงไว้ ซึ่งศาสตร์ศิลป์ ไม่สิ้นลง...
(หากกวีฯ : ณ พงศ์ วรัญญานนท์)
---------------------------------
ข้อควรระวังในคุณลูก.
๑. แต่งคำประพันธ์ผิดฉันทลักษณ์ ,สะกดคำไม่ถูกต้อง นู๋ = หนู
๒. ในคำประพันธ์ไม่ควรใช้ไม้ยะมก จริงๆ ,ใสๆ = จริงจริง ,ใสใส
๓. เลี่ยงที่จะใช้คำเดียวกันเป็นสัมผัสในตำแหน่งสัมผัสต่อๆมา (สัมผัสซ้ำ)
“หรือไม่จริง” กับ “พ่อนี่คิดมากจริงๆ”
๔. ใช้คนละมาตราตัวสะกดเป็นเสียงสัมผัส (สัมผัสผิดเสียง)
“และส่งเสริม” (แม่กม) กับ “ล้าหลังเกิน” (แม่กน)
